Öyle anlar var ki tek bir hatırlama ile kendime olan bütün saygımı kaybediyorum. Güçlü olmadığıma güçlü rolü yaptığıma inanıyorum, çirkin olduğuma ama ama bunu gizlemeye çalıştığıma inanıyorum. Zeki rolü yaptığıma inanıyorum. Buna gerçekten maruz kalan bir insanın kesin bir zafer şansı çok düşük zayıf düştüğün her an orada bir yerde seni yakalayacak olumsuz düşünceler oluyor.
Yakınmayı da kendime yakıştıramıyorum Duygularımı gizlemeyi de. Umarım geçicidir diyeceğim ama pek sanmıyorum. illaki bu ruhsal çukura düşeceğim ve böyle zamanlar için bir planım olmalı. Ne kadar sevimsiz değil mi yahu bu yazı bile ne kadar sevimsiz.
