Padişah bırakın, padişah olacak şehzadeler el etek öpmeyi, tebaası kulları önünde yemek bile yemezdi.
Kimseyle tokalaşıp sarılıp öpüşmezdi.
Diyebilirsiniz ki "canım o zaman öyleydi şimdi böyle" ama unuttuğunuz bir şey var; padişah veya kral her zaman her yerde yaşasa da ölse de padişah veya kraldır.
Züğürt ağa filminde şener şen tarafından ortaya konan karakteri bir inceleyin.
Ağalık padişahlık bir para mal mülk iktidar makam yansıması değil, karakter kişilik liderlik meselesidir.
Hangi kültür din toplum kimlik olursa olsun, el ayak öpmek kendini o kişiden daha aşağıda görme durumudur.
Saygı mı, korku mu, aşağılık duygusu mu, çaresizlik mi, çıkar mı, politika mı, insanları kullanma sanatı mı, propaganda mı vs ne amaçla olursa olsun bunu yapacaksanız ulu orta yerde, insanların önünde, kameralar karşısında değil off the record bir durumda-ortamda yaparsınız.
Biri çıkıp dini inanç vb gerekçesi diyebilir, inancı din görüşü vs diyebilir.
Böyle demek cahillik ötesi yani; aptallık olur.
Evet, bu durumun örneğine avrupa krallıklarında bakınca bunu görürsünüz.
Kral veya prens hayatında bir kere bir insanın önünde diz çöker.
Tacı giyeceği kral olacağı zaman kilisede Papa'nın veya kardinal'in önünde.
Aslında bu kişinin değil, tanrının temsilcisi önünde Tanrı önünde diz çöküyorlar.
Oysa bizde olan islâm inancında kimse tanrının Allah'ın temsilcisi yeryüzünde vekili gözlemcisi denetleyicisi günah bile af eden dine uygun diye fetva onay veren Allah'ın noterliğini yapan konumda değildir.
Bunun için bu el ayak öpmeyi, böylelikle tanrı izini almış olmayı, bu el ayak öpülen kişiyi tanrının yaratıcının vekili, temsilcisi distribütörü yerine de koyamazsınız, dini bahane edemezsiniz (islam açısından) ama müslüman olarak benim inancım bu diyebilir hatta; Allah adına isterseniz imzalı mühürlü belge de alabilir verebilirsiniz ki buna karışma hakkımız olmaz.
Herkes istediği şeye inanır.
