Mutsuz anne ve babalar . Ağızlarında yalandan antidepresan gülümsemesi vardır. Büyüdükçe bazı şeyleri , daha iyi anlarsınız.Bir anne ve babanın çocuklarına bıraktığı en büyük miras mutluluk ya da mutsuzluk. Sizlere mutluluğun hikayesini anlatmayacağım. Mutluluk anlatılmaz . Sizlere mutsuzluğun miras olarak bırakılmış çocukların hikayesini anlatacağım .
Büyüdükçe çocukların mutsuzluk girdabında nasıl boğulduklarının hikayesi. Bu mutsuzluk onların sonu oluyor. Her geçen gün gün mutsuzluklarına bir ilmek daha atılıyor. Sizi dünyaya getirenler , gün geliyor ilmek ilmek işleyerek sonunuzu getiriyorlar.
işin garibi ne biliyor musunuz ? Bu anne ve babalar mutsuz olduklarını hep inkar ederler.
Baba öfkeli , bencil ,memnuniyetsiz , şiddet , cinsellik gibi ögeleri bünyesinde barındırır. Anne ise mazlum, ezilen , cefakar , toplayan gibi unsurları bünyesinde toplar.
Peki ya çocuklar ? Onların bu hikayedeki rolleri nedir ? Her çocuk farklıdır. Ancak bu hikayede hepsinin bir ortak noktası vardır. Onları bu üç kelime anlatabilir miydi ? Mutsuzluk , acı ve boşluk...
Mutsuzluğun verdiği acı ile derin bir acının verdiği boşluk hissi. Nasılda birbirlerine görünmez sicimlerle bağlılar.
