Ebeveynler ne kadar ortalama üse çocuğu o kadar dahi oluyor. Öyle.
Özel eğitim almış, üstün zekalı olduğu kesin bir kız arkadaşın kızı oldu 10 sene önce. 4 aylıktı, annesini, halasını ve babasını tanıyordu, isimler ile çağırıyordu. Yine o dönem annesinin eve gelen arkadaşlarını isimleri ile biliyordu. Erken emekledi, erken yürüdü. Ayrıca ışık, ses ve her tür hareketten aşırı şekilde korkuyordu. Anne ve çocuğu bu nedenle çok ciddi zorluklar yaşadı. Anne çocuğuna şiddet göstermediğini, bu korkunun sebebinin kendisi olmadığını kanıtlamak zorundaydı çünkü. Baktı böyle olmuyor, çocuğu sese, ışığa ve her harekete çok yavaş, kademe kademe alıştırdı ki çocuk korkup kriz geçirdiğinde, doktor, polis çağırmasın. Zorludur çünkü zeki bebekler. Riskleri yanında getirir. Her şey onun için korku ve endişe kaynağıdır. Kapının açılması bile hem çok mükemmel, büyüleyici bir deneyim hem de inanılmaz bir korku kaynağıdır onun için. O kapıya bakar ve kapının hareket etmesini bekler ama bundan ölümüne korkar.
Sonucunda muayeneyi yapan doktoru bile şaşırttı ve aykü testi yapılması için doktor kendisi yönlendirdi. Anne ne yaptı? Gitmedi. Çocuğunun hiçbir özel muamele görmesine izin vermedi ve çocuğun gelişiminin yaşıtlarından birkaç sene ileride ya da buna ne deniyorsa, öyle olduğunu yakın çevresinden sakladı. Anne zekanın getirilerini ve götürülerini biliyordu çünkü. Çocuğunun zeki olarak tanınmasını, üstüne ortalama zekalılar tarafından yüzlerce sorumluluk yüklenmesine izin vermedi. Çocuğum mutlu büyüsün dedi ve çocuğunu sahiden çok sıradan büyüttü. Ne kadar iyi bir şey yaptığını atakan örneği ile görmüş oldu. Çocuğu son derece mutlu, sokaklarda koşturuyor, oyun eviyle oynuyor hâlâ ve kedilerini seviyor. Üstünde hiçbir sorumluluk yok.
Yani bebek zeki olduğunda sahiden doktoru kendisi fark ediyor. Biraz genetik nedenli oluşuyorsa bu durumlar hiçbir üstün zekalı ebeveyn emin olun çocuğunu etiketlemez. Cunku türkiye gerçeklerinin farkındadır. Ve çocuklar zeki değil mutlu büyümeli. Bence öyle.
