Gerekmedikçe kurmuyorum çoğu insanla. Şunu fark ettim, kuramıyor değilim. Dakikalarca gözüne bakıp konuştuğum insanlar oluyormuş ama çoğu insanla kurmak istemiyorum. çünkü gözleri yorucu. Kurduğum insanların ortak özelliği sakin ve yargılayıcı olmamaları. Kurmadıklarım ise aşırı duygusal ve yargılayıcı.
Arkadaş bence insanlar başka insanlar neden göz kontağı kurup iletişim kurmuyor diye düşünmeyi bırakmalı. Şunu düşünmeli. Duygusal bir insanım, bir konuşma içinde 30 kez duygularım değişiyor, bi de üstüne alıngan ve en ufak şeylerden nem kapan biriyim, tüm bunlar gözlerime yansıyor olabilir mi? Sahiden bunu düşünmeli. Çünkü göz teması kuramayan arkadaşlar biraz düşününce hak verecek, ne kadar duygusal ve iç dünyası karışık tip varsa genel anlamda onUn gözlerinden kaçıyorsun.
Mesela bir süredir otizmli olduğu kesin tanıdıklara dikkat ediyorum. Otizmlilerin nörolojik nedenler ile göz kontağından kaçındığı söyleniyor ama içlerinden bazıları ender olsa bile daha sağlıklı göz teması kurabiliyor bazı insanlar ile. Kurmuyorsa insanların bakışlarına yansıyan hayal kırıklığından, öfkeden, şaşkınlıktan, o acaba şimdi ne olacak dikkatinden kaçıyorlar. Göz dediğin iç dünyanı olduğu gibi yansıtan çok acayip bir organ çünkü.
Yani biraz sakinleşmek gerekiyor. Sosyal iletişim denilen şeyin göz temasından oluştuğuna inanıyorsak bi de kendi iç dünyamızda dalgalanmaları halletmemiz gerekiyor bence. Bak sizofişlere, insanların gözlerinden rahatsız olup bi gece vakti gözleri iki parmak ile çekip alıyorlar. Otizmliler ise o gözlerden kaçıyorlar.
Çünkü sahiden bazı insanların gözleri aşırı yorucu. Yazarken yordu mesela beni. Pof.
