Sorunun en baştan çıkmasını engellemeye çalışıyorum ben. Mesela tüm çalışma arkadaşlarımın her şehirde sadece anlaşmalı olduğu bir insan vardır. Ben onların bir kişisini arar, aynı işi yapan farklı tanıdıklarının isimlerini alır, onlarla konuşur başka isimler alır, hepsini listeler, biri olmazsa diğeriyle iş yaparım. Tüm dosyaları oturur ezberlerim ruh hastası gibi. 2 sene önce alınan kayıtları inceler, sayfalar dolusu not alırım. Hayatım hep böyle a, b, c, z planları ile geçiyor. Çok sorunsuz, sıkıntısız geçer bu nedenle çalışma hayatım.
Ama çoğu zaman insan ilişkilerinde böyle planlar her zaman tutmuyor. Tutmadığı için çocukluktan beri vücudum uyku üretiyor. Tartışma çıkar, tartışmanın sonuna gelmeden uyuya kalırım. Bildiğin oturduğum yerde uyurum. Üzülürüm, uykum gelir. Gider uyurum. Ağlarım, ağlarken uyuya kalır, uyanır ağlamaya devam eder ve sonra yine uyurum. Çok gürültülü ve gergin ortamlardan kaçar yine gider uyurum.
Yani ya sorunun en baştan çıkmasını engelliyorum ya da çıkarsa uyuyorum ben. Ortası yok.
