gerçek anlamda mücadele etmeyen insandır. hiç kusura bakmayın, öyle.
28 yaşındayım, her şeyde her zaman şikayetçi oldum. herkese ve her şey tepkiliydim. benim dışında gerçekleşmiş gibi hep ben şansızım diye saydım kendimi. evet belki akıl verenim, maddi destek sağlayan bir ailem yoktu ama yine yapılırdı, hem de ufak bir çabalamayla.
fark ettim ki aslında o kadar kolaymış ki her şey. her işi zamanında yapsaymışım, çalışmayı zamanında ve gerektiği kadar, paraya olması gerektiği gibi sahip çıksaymışım hayatımda zor olan bir şey yokmuş.
aslında her şey çok da sıradan olan ve çoğunluğun sahip olduğu düzenli bir işe ve parayı doğru şekilde kullanmaya bakıyormuş. borçlar ödenir, az da olsa güzel bir birikim yapılır ve sorunlar bir bir düzeltilirmiş meğer. aslında kafayı kullanınca basit bir maaş ile bile hayat bize waikiki imiş.
2020 yılında bu günah çıkarma ve aydınlanma evresinden sonra yıllardır düzenli bir işte çalışıp da halen bir şeylere sahip olmayan eşime dostuma gülüyorum ve şaşıyorum. nasıl bu kadar mal olabilirler diye.
neden para odaklı peki bu entry? çünkü bu hayatta bana tek engel her zaman sadece paraydı. sosyal biriyim, elimi attığım hemen her işi becerebiliyorum, kendimce bir bilgi ve tecrübeye sahibim ama herhangi bir eyleme meyil ettiğimde para engel oldu. her zaman! ve şaştım kaldım; para sıçtığı halde güzel bir hayatı halen olamayan ot kafalılara.
hülasa zevki şahane biriyimdir, verin siz parayı bana da ben size saadet zinciri kurayım sevgili ot gibi yaşayan insanlar.
