bir gün yine işyerine girer asım.
işyerinde çalışan aysel sorar, nasıl gidiyo kız arkadaşınla,
-ya aysel abla olmuyo tartıştık yine ayrılacağız galiba der.
aysel abla, bizi de tanıştırmadın hiç olmazsa evlenseydin o zaman tanışsaydık.
- yok abla olmuyo der telefonu çalar asımın ekranda pelin arıyo yazar.
- bak yine arıyo aysel abla
+ açsana peki asım istersen ver ben konuşayım belki aranızı yaparım.
- yok aysel abla benim için bitmiştir der telefonu kapatıp pantolonunun cebine koyar.
tuvalete gider ve telefonu çıkarır.
- alo anne ne var, niye aradın der.
* akşam yoğurt al oğlum diyecektim der annesi.
edit: bunu eksileyenin g.tüne umut sarıkaya tipi mutsuzluk girsin. oh bee
