güzel düşünmeye çalışıyorum. bu yüzden yazmaya devam ediyorum. bütün her şeyin hayali olduğunu düşünmüyorum. gerçekliğe doğru akışkan bir köprüden geçiyormuşum gibi. bilincim beni yanıltamaz sonuçta. ama her anda aynı sonucu vermediğini de biliyorum. sevginin ve aşkın gerçek olduğunu söylüyorlar bana. neden yanılayım? yanılmadığımı söylüyorum. durmadan ağlayarak tanrıdan dilerini istiyor. yalvarıyor. gerçekten istiyor onu tekrardan. ama üzgünüm o çoktan öldü. ölüler konuşamaz. bu senin çekmen gereken bir acı. bu acıları unuttukça üzülüyorum. ölümden önce ne vardır sonrasında ne olacaktır. varlık sahasında dolanırken yokluğa geçersek neden her şey biter. ben bittikten sonra beni hiç bir şey yaşatmayacak. burada yazdıklarım mı yaşatacak ya da başka bir şey mi? öğrenmek istiyorum. sonsuzluğun armonisine çelenk bırakıyorum bu gece. gerçekten de kayboldum. her şeyden ama öncelikle de tanrıdan sonsuz özür dilemek istiyorum. her şey bölünüyor zamanla bunu biliyorum. buna duygu yüklememem lazım. bunu unutmam lazım. ölürken hayatımın hepsini götüreceğim kendimle beraber. o zaman ne anlamı kalacak ki yaşamın? ben zaten yaşayan bir ölüyüm. ve ölüme her dakika daha yakınım. güzel gelen bu mutluluk senfonisi beni hiç sevmedi. tüm kır çiçekleri beni dışlıyor. daha fazla görmemek adına gözlerimi kapatıp yalancı bir mutluluğa gidiyorum.
