türk devletlerinde mutlak dost ve mutlak düşman yoktur. devlet adamı, siyasi konjonktüre göre, devlet çıkarını gözeterek bir sene savaştığı bir ülkeyle ertesi sene dost olabilir. venizelos'un kurtuluş savaşı sonrası türkiye'yi ziyaret etmesi, ingiliz prensinin atatürk'ü ziyareti, veya beşer esad'a kardeşim deyip sonra düşman olmak, bunların hepsi siyasi çıkar doğrultusunda dost veya düşman belirlemedir. memleketimizin yeraltı zenginlikleri, stratejik konumu, türk milletinin potansiyeli, her zaman emperyalist güçlerin hedefine konulmamıza neden olmaktadır. bu bir gerçek. "dıj güjler" deyip taşak geçen çok ama hakikat bu. IMF yular elinde gelseler de taksak şunu diye bekliyor, an itibarı ile bölgemizde azerbaycan dışında güvenebileceğimiz bir komşumuz dahi yok. bunların çok da göz ardı edilebilecek meseleler olduğunu düşünmüyorum. yarın farklı bir siyasi konjonktür oluşur, diplomasi gereği yunanistan ile de dost olunabilir. yani atsız'ın dediği gibi, şunlar şunlar mutlak düşmandır denilemez. mutlak dosttur da denilemez.
