seni çok eskiden tanımayı isterdim. her şeyi daha saf daha da yürekten heyecanla yaşadığımız zamanlarda. belki mutsuz olurduk ama bence o anları senle birlikte hayal etmek bu kadar güzelse gerçekten yaşamak da aynı olurdu... Belki bu kadar hayaller gibi toz pembe olmasa da tutkuyla ve çılgınca ama bir o kadar da sessiz ve sakin olacağı kesinmiş. Bir söz okumuştum biriyle karşılaşmak kader ama onun yanında olmak sizin elinizde gibi bir şeydi. Doğru... Çünkü iyi ya da kötü ayırt edemeden kişi veya olayı farketmeden hayatımızda olmasına biz müsade ediyoruz. insan aşık da olur bir kişiye , insan nefret de eder o kişiden. Bunu yaşayacağımı hiç düşünmezdim. Ama ben izin verdiğim için o yanımda ve ben o yüzden de mutsuzum şimdi işte. Mutsuzluluğum senden önce de vardı. Belki senden önce de birçok kendimce hata saydığım şeyleri hayatıma sokabilirdim. Ama ne direndim ne de ilgilendim. Akışına bıraktım diyorsun ya sen de, sanırım ben de öyle yaptım artık. Bu akışta çok komik bir tesadüfle seni tanıdım. Tanıyıp da böyle özleyeceğim ve aylar sonra seni tekrar gördüğümde kokunu da nasıl özlediğimi yanımdayken hissedeceğimi hiç düşünmemiştim. Yanında olmak belki de konuştuğumuz onca çılgınca arzularımıza eş değerdi. Heyecanımı bastırmak çok da kolay olmadı. O yüzden sonrasında ısrarla heyecanlı değildin dedin belki de. Artık seni neden tanıdım nasıl bir anda her şey bu noktaya geldi, ben neden böyle bir hata yaptım diye sorgulamıyorum. Neden sen ,ben ve kırmızı koltuk demiyorum. Uykusuz kaldığım o gece seni de uykusuz bırakıp, mesaj yazarken parmaklarını yorduğum için de mutsuz değilim artık. Tıpkı o gençlik anlarına dönüvermiştik aslında.
illa ki doğru zaman ,doğru insan diyip de ne sonuca vardık ki! O yüzden seninle doğru olmak istemiyorum. Peşimde koş, hep sen güzel sözler söyle ve beni kandır da istemiyorum. içimden geldiği gibi söylemek istiyorum her şeyi. Belki de ölmeden sana aşık olmak istiyorum. Son ve tehlikeli bir aşk. Rengi kırmızı, ruhu çılgın ama bir o kadar da sakin. Ben aşkı, hüznü hep yoğun yaşarım yaşadım da. Hissettiremesem de...insan değerlidir. Sevdiğin daha da başka. Ben o değeri farklı şekilde belki de istemediğim biçimde yaşadım. Ama en saf anlarımda isterdim ki ben gibi yalansız ve yürekten olsun her şey. Olmadı... Kusur; fazla ilgi , merhamet ve sabırdı bence. Tesadüfler hep başkalarını çıkardı karşıma. Ama büyüdü sandığımız ne ruhumuz ne de bedenimiz doğru karar vermemiş. Şimdi anlıyorum. Ve şimdi beni böyle beklemediğim bir şekilde heyecanlandıran o eski halime döndüren sakin adamı tanımak istiyorum... Hiçbir amacım yok. Hatta üstüne hata yapmayı göze alacak tüm deli cesaretimle. Seksi fotoğraflarım, sözlerim yok belki, belki de sırf ben sana böyle ilgi duyduğum için benimlesin, bilmiyorum. Umrumda da değil aslında. Bana çok iyi geliyorsun sadece onu biliyorum. Mutsuz olmaya da razıyım.tüm hatalarımla...
Sonu olmayan çıkılan yolda hep bir mutsuzluk vardır aslında ama ben anlık mutluluklarıma bakıp geçiyorum. Ve insan mutlu olunca yazıyor, okuyor ve mutlu kılıyor. En sevdiğim, en huzur bulduğum ne varsa tekrar onlara kavuştum. Hepsi senle oldu güzel adam. O yüzden sana olan sevgim çok başka. Ben seni bana sakin sakin konuşmanla, sakin ama o yaramaz bakışlarınla sevdim. Seni iyi ki tanıdım. Sonsuza kadar çılgınca kal hep. Ve sakin, anlayışlı. Adın gibi...
