üniversite 3. sınıfta geçirmiştim. sabaha karşı 5 gibi uyuyamayıp dışarı çıkıp dolaştığımı hatırlıyorum. sarı bir kedi sevdiğimi parkta, yılbaşı gecesi, kapalı ortamda duramayıp dışarı çıktığımda. kız arkadaşımın bana acıdığını hatırlıyorum. onun kız arkadaşlarının ne oldu buna allah şifa versin tavırlarını. kalp atışlarımı saydığımı hatırlıyorum. nefes alamadığımı. 1 hafta sonunda çubuk kraker yemiştim neredeyse ilk kez. ve çubuk krakerin koktuğunu hatırlıyorum. "niye varız" diye sorduğumu kendi kendime. hatta kız arkadaşıma söylemiştim bunu "bunun iyice kafa gitmiş" bakışı hala zihnimde çok net.
hiç gerçek arkadaşım olmadığını o zamanlar anlamıştım. alınganlık değil, hala arkadaşım yok. ancak yaşamak lazım sanki bazı şeyleri. böylece daha olgun oluyor insan.
sonra üniversite bittiğinde, işsiz güçsüz evden hiç çıkmadan yaşadığım dönemi hatırlıyorum. 2 ay sonra değişiklik olur diye sigara almaya çıkmıştım. kafamın titrediğini hatırlıyorum markete girdiğimde. geceleri yatağımın deprem gibi titrediğini. uyuyamadığımı, uyanamadığımı. dünyada nasıl "bir hiç" olarak bulunduğum hissini çok net hatırlıyorum. o halimi getirdiğimde şimdi gözümün önüne, resmen sarılıp hüngür hüngür ağlamak istiyorum. genç bir erkek bu hallere hiç düşmemeli.
kimi suçlasam bilmiyorum. muhtemelen vardır tüm bunların bir suçlusu. ama geçti artık, ne fayda.
şimdi biraz nefret, biraz ego, biraz özgüven ve azıcık kibir ile hayata devam ederken, beynim her şeye rağmen böyle olmamam gerektiğini söylüyor. yumuşak tarafım magma gibi derinlerde bir yerlerde kaynıyor ve dışarı çıkmak istiyor. bu bazen bir vicdan, bazen bir güven, bazen bir şefkat, belki sevgi olarak görünüyor. tohumdun, yeşerdin, hastalandın, iyileştin ve şimdi daha kuvvetli bir genç yetişkinsin. kabuk bağlamış, zırhla donanmışsın. ancak ölmemişsin. için hala yumuşak.
bazen bunları kendim elde etmeseydim, dışardan bir başkası bana henüz ihtiyaç duymadan önce verebilseydi diyorum. herkes öyle şanslı olamıyor ne yazık.
şimdi tüm bunları geride bırakmışken bambaşka sıkıntılarla dövüşürken buluyorum kendimi. fakat gariptir, bu kez çok kararlıyım. allah nasip etsin. analarını sikeceğim, af yok.
bir şeyler üzerine konuşmakta iyiyimdir. o şeyleri çok ayrıntılı analiz ettiğimden bence...
