Ellerinden evlerindeki evlatları, konuştukları dilleri, “namus” dedikleri, satılan toprakları, peşkeş çekilen devlet kurumları alınırken susan; hiç geçmedikleri köprüler için vergi verirken “devletin gücü” diyen, ülkenin gazetecisi, öğretim görevlisi hapse atılırken ağızlarına doladıkları ‘vatan hayyini- laflarını bir bir kusan, yazlık-kışlık saraylar yapılırken manşetlerde “1000 odalı saray” haberlerini bizzat erdoğan’ın düzelterek “1000 değil 1150 bin odalı, çünkü itibardan tasarruf olunmaz” laflarını alkışlayan fakat konu buzdolabının içinin boşalması, bir bir kapatılan kepenkleri, biriken borçları, hacizleri olunca teker teker yaka silkmeye başlayan, konuşmayı kendilerine hak gören seçmenlerdir.
