En sonda gidecek bu çocukların hepsi diyorlar ya.
Evet gideceğiz.
Ben ülkemi seviyorum. Hep Atatürk'ün hedeflediği o aydınlık çok yönlü gençlerden olmaya çalıştım.
Politik bir görüşüm yok. Sırtımı kimseye dayamadım.
Türkiye'deki en iyi üniversitelerin öğrencisi olma şansına eriştim. ilköğretim ve lise mezunu anne babanın çocuğuyum. Kimseyle bir bağlantım yok referansım da olmadı hiç bir zaman.
Geldiğim yer: bir sene içinde defalarca kez işsiz kaldım.birileri eşini dostunu işe alsın diye işime son verildi. aylarca maaş alamadım.
Peki ben yarını göremediğim bir yerde neden kalayım? içinde sevdiklerim olsa dahi bana yaşama şansı sunmuyorlar.
Onlar liyakat değil sadakat istiyorlar. Benim sadakatim bilime ve Atatürk'ün ilkelerinedir. Şahsı,partileri,makamları,koltukları reddediyorum.
Ama bana hakettiğim gibi yaşama şansı tanınmıyor. iş güvenliğim yok. Umudu başka ülkelerde şansımı denemekte buluyorum.
Yukarıda saydığım şeyler yüzünden terörist veya elit ilan edildiğim, fikrimi anonim olmadan beyan edemediğim bir yerde bana hayat mümkün değil.
Özgürlüğün ve adaletin olmadığı yerde yaşamak iskence gibi.
