Tercih edilmiş ve mecbur kalınmış yalnızlık olarak ikiye ayrılabilir. Ayrı ayrı tablolar olarak inceleyecek olursak, tercih edilmiş yalnızlık kişinin kendini keşfi ve hayata, geleceğe dair neler istediğini dingin ve farkındalıklı bir şekilde düşünebileceği verimli bir süreç olarak nitelendirilebilir. Kişilerarası ilişkilerde ne istediğine dair hedefler benimsenir, daha güçlü bir şekilde kendi isteği doğrultusunda kişi bu yalnızlığı terk edebilir. Fakat mecbur kalınmış yalnızlık, büyük farklılıklar gösterir. Ruhsal patolojilere yol açabilir ve zamanla kişinin hayatını tehlikeye sokacak şekilde evrilebilir. insanın sosyalliği göz önünde bulundurulduğunda iletişimsizlik en büyük ceza olarak görülebilir. Öyle ki tutunabilmek kommmün hayatın bir parçası olmayı da kesin kez gerektiriyor.
