aslında çok sıradan bir duygudur; sevgi, mutluluk, hüzün gibi...ama daha farklıdır; içini çürütür, nefes almanı engeller, siyahtır, boğar direk, katmanları bile vardır bence... şu demir şeklinde olanlardan. nefretini hatırlatacak tek bir olay, en ufak bir anı...düşünmeye, kurtulmaya çalıştıkça daha çok sıkıştırır...en iyisi zamana bırakmaktır, o zaman belki o kadar çok canını acıtmaz katmanlar belki de bakarsın tek bir dokunuşunla kurtulursun, arınırsın...
