dünyanın en güzel şeylerinden biridir kesinlikle. ama madalyonun diğer tarafı da vardır. bittiğinde her adım atışınızda başınıza yıkılır o ev. her yerde gülüşü çıkar karşınıza, hala içerde oturup televizyon izlediğini sanırsınız, bomboş koltuğa oturup saatlerce ağlarsınız. yarım kalan puzzle, yarım kalan perdeler, yarım kalan "tamam onu da bir dahaki ay alırız"lar, yarım kalan ömür...her yerde fotoğraflar, her yerde gözlerinizin değdiği eşyalar, yazılar, kaşıklar, masa, buzdolabı, cdler, bir yanda toplanmış bavullar, bomboş bir gardrop, gözünüzün önünden geçen,ağlarken gülümsemenizi sağlayan anılar. her şey iç içedir. zararlıdır. ama pişman değilsinizdir. sonunu bile bile bir şans daha verilse yine yapardınız, emin olun.
