üşengeçliğin kitabı tabiri bu eser için belki kısa ve doğru bir ifadeymiş gibi gelse de, bu üşengeçliğin altında yatan sebep oblomov'u diğer bütün roman karakterlerinden ayrı bir yere koyuyor.
saf bir tembellikten ziyade, uğruna çaba sarf edecek bir amaç olmaması oblomov'u bu atalete itiyor. yani etrafında olan biten, yaşayan hiçbir şey ilgisin yeteri kadar çekemiyor. bir ara aşık olduğu kadın için konfor alanından çıksa da, sonuç yine oblomovluk oluyor. aşk demişken, kitabın bence en güzel kısmı, oblomov'un sevgilisine yazdığı mektup bölümü. çoğu zaman ben de kız arkadaşlarım konusunda benzer şeyler hissetmekteyim; ama oblomov kadar cesur olmadığımdan ya da iyiliklerini isteyecek kadar sevmediğimden o mektubu yazamadım hiç. kaçıp kendilerini kurtarmaları gerektiğini söyleyemedim. neyse.
kitaptaki karakter tahlilleri, çoğu rus romanında olduğu gibi kusursuz; ama bu kitapta biraz daha başarılı geldi bana. çünkü karakterler birçok olayla sınanıyor ve karakter yapılarını ve iç dünyalarını çok daha detaylı olarak görebiliyoruz. birbirinin aynı ve birbirinin anti tezi karakterler ve bunların ilişkileri çok garip eşleşmeler ortaya çıkarıyor. kitabın kalınlığı başlarda korkutsa da hiç bitmesin denilecek türden bir roman.
