çocukluk aşkımdır.
pollyanna hayata tutunmanın formülünü bulmuştur. ama nükleer bombalardan kaçan nagazaki'li çocuklara "olsun vardır bunda da bir hayır" diyebilmiş midir acaba? ırak'lı bir bebeğin bombalarla parçalanmış bedeninde hala mutlu olunabilecek birşeyler kalmış mıdır?
otuziki yaşıma geldim. dünyada türlü rezillik gördüm. mutluluk oyunlarım onlarca kez bozguna uğradı.
ey pollyanna sonunda sen de yalan oldun!
