Kendimi kul olarak görmek, zayif olduğumu düşüne düşüne kendimi zayıf düşürmek, yakarmak, ağlamak, korkmak, sığınmak bunlar gibi şeylere ihtiyaç duymadım, duymuyorum.
Ne kadar acı varsa hepsini çekebilirim, ölümse en kötüsüne raziyim. Bir yudum canım var ve canimin kimseye bir borcu yok.
kavgası da.
Daha çocukken
insan olmanın şerefi tanrının huzurunda diz çökmekle ölçülmez diye dusundum. Düşünüş o düşünüş... doğru düşünmüşüm.
