Romanya'nın I. Dünya Savaşı başlarında izlediği tarafsızlık politikası, I. Ferdinand'ın (hükümdarlığı 1914-27) başa geçmesi, itilaf Devletleri'nin toprak vaatleri ve Alman saldırganlığı gibi nedenlerle değişmeye başladı. Rumen önderlerinin düşüncelerine göre, Almanya ve Avusturya'ya karşı girişilecek bir saldırı başarılı olursa, Transilvanya, Bukovina ve Banat yaylası ele geçirilebilirdi.
Ağustos 1916'da Avusturya'ya savaş açılmasından kısa bir süre sonra Romanya ittifak Devletleri birliklerinin işgaline uğradı. Alman ve Avusturya orduları Romanya'yı dört ayda ezdiler ve 1916 Aralık ayında Bükreş'e girdiler. Romanya'nın yenilmesiyle Almanya önemli bir tahıl ve petrol deposunu ele geçirdi. Bunun sonucu olarak bu devlete karşı uygulanan ablukanın etkisi biraz azaldı ve savaş daha da uzadı.
Hükümetle birlikte Iași'ye (Yaş) taşınan Ferdinand, Sovyet Devrimi'nin Romanya'ya sıçramasından çekindiğinden 1917'de köklü bir toprak reformuna söz verdi. Rusya Brest-Litovsk Antlaşması'yla (Mart 1918) I. Dünya Savaşı'ndan çekilince, direniş gücünü yitiren Romanya, ittifak Devletleri'ne boyun eğmek zorunda kaldı.
Dokuz maddelik antlaşmayla, Romanya Dobruca'nın güneyini Bulgaristan'a geri veriyor, Kuzey Dobruca'da almanya, avusturya, türkiye ve bulgaristan tarafından bir ortak yönetim oluşturuluyordu. Ayrıca Karpat Dağlarında Avusturya-Macaristan lehine sınır düzeltmeleri kabul edildi, bu bölgedeki geçitlerin denetimini yine bu ülkeye bırakıldı ve petrol kuyularının da 90 yıllığına Almanya'ya kiralanması kararlaştırıldı.
Antlaşmanın özellikle iktisadi nitelikteki maddeleri önem taşıyordu: ittifak Devletleri, Rumen petrol kuyularının işletme imtiyazını, tahıl dışsatım tekelini, demiryollarıyla Tuna trafiğinin denetimini ele geçridiler. Verilen büyük ödünler ve işgal kuvvetlerinin düzenlemeleri ülkeyi tam bir ekonomik yıkıma sürükledi.
