Aklı düşünceden ayıranların başında bebeklik dönemimizden şimdiye kadar bize öğretilen ve gösterilen kural, doğru, arzular ve önermeler gelir. Doğuşumuzdan itibaren ailemizin ve çevremizin bizim için tasarladığı doğru, iyi ve uygunun içinde düşünmeye başlıyoruz. Aynı şekilde yanlış, kötü ve uygun olmayan da bu tasarının dışındakiler olarak zihnimizde kalıplaşıyor. Bu tip büyüyen biri doğru ve tarafsız düşünebilmek için önce kendi yaşam kavramlarını kendi tasarlaması gerekir.
Diğer düşünceden ve düşünme malzemesini kullanmayı reddetmeye neden olan şey güzelleme ve yakıştırmadır. Kız çocuklarımıza oyuncak olarak tabak, tencere, bebek ve bebek arabasını uygun görürüz ve anne yakıştırması yaparak daha o kendinin farkında olmadan onu cinsiyeti üzerinden karakterize etmeye başlarız. Erkek çocuklarımıza trenler, arabalar, tamir aletleri oyuncaklarını uygun görüp sözü geçen baba, tamirci veya inşaatçı mesleklerini uygun görürüz. Hatta çocuklarımızı o kadar kalıplaştırmak isteriz ki erkek çocuk baba rolündeyken partneri olan anne rolünden yemek, çay ve masayı silmesini isteyebilir çünkü bizde bu tip ailelerden biriyizdir. Ve çocuk daha 4-5 yaşındayken cinsiyetini ayırmış sorumluluklarını kabul etmiş ve rolünü biçmiş olur. Kızlarımızı ve erkek çocuklarımızı renklere göre ayırız ve güzellemeye başlarız. Düğünlerde de çocuklara damatlık ve gelinlik giydirerek hayatta ne rolde olduklarını iyice kendilerine dikte ederiz. Bu tipten büyüyen biri aklını kullanmak için önce cinsiyetininin bir sorumluluğu olmadığını, mesleklerin ve yapılanların cinsiyetlere dağıtılmadığı ve herhangi bir role girmez zorunda olmadığını aşması gerekir.
Anaokulunda 10 ay çalıştığım ve yaptığım gözlemler üzerine sınıfta her zaman bir cinsiyet dağılımı ve sorumluluklar vardı. Her zaman kızlar yemek yapar erkekler bu yemekleri yerdi. Kız çocukları sürekli bana lego ve hamurlardan pasta, makarna gibi yiyecekler getirirken erkek çocukları oyun hamurlarından ilginç niteliklerde araçlar, tasarımlar ve bir olayı anlatan parçalar bütününü getirirlerdi. Kız çocukları resimlerinde saçları uzun ve güzel elbiseli kız çocuğu veya anne figürü çizerken erkek çocuklar bir bakışta ne olduğunu anlayamayacağınız ancak kendileri anlattıklarında oldukça yaratıcı bir düşüncenin ürünü olan olayları ve durumları çizerlerdi. Kız çocukları birbirlerinin kıyafetlerini güzellerken ve tokalarından bahsederken erkek çocukları aldıkları bir oyuncak veya yaşadıkları bir durum üzerine konuşup espiriler yapıyorlardı.Yani çocuklara dikte ettiğimiz karakterler, roller ve güzellemeler özellikle kız çocuklarının yaratıcılığını, sosyal becerisini, bilişsel gelişim ve özgüvenini büyük ölçüde olumsuz etkiliyor. Bu yüzden akıllı bir çocuk için cinsiyet ve karakter rollerini çocuklara dikte etmeyin.
Akılı kullanmaya engel olan diğer bir konu popülaritedir. Modern yaşamla birlikte beğenilme ihtiyacı, reklam değeri ve şekilciliğin artması üzerine insanlar medyada güzel iddiasıyla yarışmaya başladılar. En güzel olmak standart bir kıyafet, marka, eylem veya durumu gerektiriyorsa herkes bunu düşünmeden anında yapmaya başladı. Herkes uyandığında ve uyuduğunda kaç beğeni aldığına bakıyor moral buluyor. Tek derdi güzel ve popüler olma iddiasında olan insanların kendilerini güzellemelerinden ve nasıl sergileyeceklerinden düşünmelerine vakit kalmıyor.
Özetle düşünceden alıkonulmaya doğar doğmaz başlıyor, çocuklukta şekillendiriliyor ve gençliğimizde kendi kendimizi reklam etmekle devam ediyor. insan ancak tüm bu roller, kurallar ve olması gerekenden ayrılaran kendi uygunluğu yaratmasıyla düşünmeye başlar ve diğerlerinden ayrılmaya başlar.
Sözlüğe bakın çokça cinsiyet ayırıcı ifadeleri ve cinsiyete göre aynı eylemin bir cinsiyet için doğru diğeri için yanlışlandığını göreceksiniz. Doğru herkes için geçerli olmalıdır burdaki insanların kanserli bir düşünce yapısı var. Yanlış olanla başlayan düşünceleri daha da yanlışlanarak kontrolsüz bir biçimde türeyip büyük yanlış yargılara ulaşıyor. işte burdaki insanların aklın kullanamamalarının bazı nedenleri yukarı gibidir.
