Anneanne yada dede'nin ölmesinden hallicedir. Kisinin ne yasadigini acisini bi kisi bilir. O an yer yarilsada icine girsem dersiniz, nefes almakta dahi zorlanirsiniz. Mezara gidip hergün ziyaret etmeler, kendini sürekli onla olan güzel anilarla ve ona olan sayginizla avutmak. Ya sonra? Insanoglunun en igrenc ozelligi olan, unutmak.. Günler haftalari, haftalar aylari kovalarken bir de bakmissinizki vefatin ustunden aylar gecmis ve siz gene gülüyor egleniyor kahkalar atiyorsunuz. Boyle de olmasa hayatta kalamazdik heralde..
