evet bu benim ve daha çok bir çok kişinin başına geldiğini sandığım şey. nedendir bilinmez. her kar yağdığında santa claus filmini koymalarından mıdır. yoksa televizyonlarda full kar yağışlı güzel yerleri gösterdiklerinden midir. bilemiyorum neyse.
her kar yağdığında içime tarifsiz bir duygu dolar. ferahlarım, evde oturup elime güzel bir romanı alır yanıma sıcak kakaomu alır ve kaloriferin yanında oturur camdan dışarı bakarım. dışarıda çocuklar gibi kartopu oynayan sevgilileri görür ya da romantik yürüyüş yapanları. çocukların kardan adam yapmasını. havadaki kokuyu ve daha aklıma gelmeyen bir çok güzel şeyi. keşke hep kar yağsada bu tarifsiz mutluluk hep içimde olsa diye umarım çoğu zaman.
ama işte o lanet olasıca sevgililer moralimi bozuyor arkadaş. elinde bir şemsiye yanyana romantik yürüyüşler. gece karanlığında ışık altında öpüşmeler, kızın yanındaki erkekte bir göt kalkıklığı ağır abilik falan bunu sevmiyorum. neden lan neden ? onlar öyle gece kar yağışı eşliğinde romantizmine romantizm katarken biz neden kar yağdında camdan dışarı kafamızı çıkartıp onları izliyoruz. canımız sıkıldığında gidip otuzbir çekiyoruz. bizimde canımız var lan. bari başka yerde öp lan. çekil şu ışığın altından amına koyayım. mutluluğumuda siktiniz zaten.
