toprak satmak işi anlam olarak ticari bir mesaj vermektedir. satış işi başlı başına bir kar etme kaygısı güder. bir emtianın maloluş berdelinin üzerindeki satışı anlam olarak kar edildiğini gösterir. ancak unutulmamalıdır ki, ne türkiye cumhuriyeti bir ticarethane mantığı ile yönetilebilir, ne de satılan toprağın bir ölçülebilir bedeli vardır. satılan toprağı kaça alındığı sorulsa verilebilecek somut bir değer bulunama, zira kanla alınmıştır. anlaşılacağı üzere konu üzerinde milli duyguları dejenere etmek gayet kolay olacaktır.
burda zannımca yapılması gereken icraat; yabancıya ve onun parasına ihtiyacımız yok demek yerine gel kardeşim sana burayı 49 veya 99 yıllığına kiralayalım olacaktır. böylece hem alıcı toprak üzerindeki müteşebbis fikirlerini gerçekleştirebilecek, hem de devletimiz tapulu malınından da bir bedel elde edebilecektir. kiralanan malın uluslararası hukukta da varislere miras olarak bırakılamaması uzun vadeli kötü emellerin de önüne gececek olup, devletin bekasına da zarar getirmeyecektir.
ancak bu iş o kadar da kolay olmamaktır. zira devletler arası hukukta mütekabiliyet esasına bağlı ilişkiler vardır. sen benim vatandaşıma hangi hakkı verirsen ben de senin vatandaşına aynı hakkı veririm mantığı ile hareket etmek gerekir ki bu ancak başka ellere bakmadan ayakta kalabilecek devletlerin harcıdır. devletimizin de basının derde girdiği nokta da zaten burasıdır. güçlü olmak askeri cok olmak değil, borcu olmamaktır. zira savaş cepheden yavas yavas cekilmekte ve ekonomik arenaya geçmektedir.
israilli toprak almasın mı? alsın. rum toprak almasın mı? alsın. suriyeli toprak almasın mı?alsın? ama ben de o memleketlerden alabileyim. alamam. o zaman ben de satamam. onunki dolar da benimki kese kağıdı mı? ya parayı veren herkes düdüğü çalacak, ya da kimse borazanını öttüremeyecektir. böyledir.
