argüman zenginliği bakımından oldukça geniş bir coğrafyaya sahip felsefe disiplinidir. fakat olayı sadece kant ve hegelin sanat anlayışları üzerinden değerlendirecek olursak ortaya farklı bir ambians çıkmaktadır; hegel'e göre sanat anlatısı antik yunan heykel anlayışının bitişiyle son bulmuştur, ona göre bu dönemden sonra ki hiçbir anlayış bir sanat anlayışı değildir, bu anlamda sanatta modernleşmeden sözedilemez; çünkü sanat sanatçının kendi farkındalıklarının ürünü olan biçimlendirme faaliyetinin adıdır, sanatçı kendi duyarlılığını toplumsal duyarlılık ile sınırlamaz, bu anlamda sanat sanat içindir klişesi bir önem taşımaz, aslolan sanatçının kendi otonomisidir. antik yunan heykel anlayışının son bulmasıyla varlıksal alanını yitiren sanat; bu dönemden sonra artık bir beğenilme ve takdir edilme güdüsünün etkisi altında kalmış ve bir nevi ısmarlama bir kurgu disiplini halini almıştır. sanat sanatçının özgür güdüsünün dışlaşması ve somutlaşmasıyken, şimdi bir karşı beğeni algısının içine dahil olabilme gayreti halini almıştır.
kant'a gelince, kantın estetik anlayışı incelendiğinde güzel kavramı ile karşılaşılır, bu evrensel bir tümce olan bir güzel anlayışıdır, ve her sanat eseri bu tümceye uygun bir motif değildir, burada ayrıntılarıyla anlatmanın mümkün olmadığı bu güzel anlayışı sadece çok az eserde bulunmaktadır. fumenal bir alandan alınıp fenomenal bir alana aktarılabilmiş eserler güzel olarak algılanabilir şeklinde bir minimalize yapabilmek mümkün olsada, bu mümkünatı mümkün kılan nedenler konusunda oldukça geniş bir yelpaze vardır karşımızda.
edit:hegele ve kanta yönelik değerlendirişler hegel ve kant okumalarından sonra ortaya çıkmış subjektif değerlendirmelerdir, bir nevi yazarın bakış açısının yansıması.
