bende de var biraz ama tat vermiyor. bazen durup dururken bir yerde birinin beni izlediği hissine kapılıyorum ama korkacak olmuyorum. izliyorsa izlesin ya diyorum; "açıkta bir şey mi var?"
"korkacak olmak" gibi bir eylem yaptım. içimden geldi yaptım. aslında çok sevmem böyle gereksiz yardımcı fiil kullanılmasını. "korkmuyorum" da diyebilirdim çünkü. ama bir düşünün aynı şey mi? korkacak olsam daha korkmamış olurum ben korkmuyorum değil korkacak bile olmuyorum dedim. aynı şey değil.
bir de "durup dururken bir yerde" dedim. "bir yerde durup dururken" demeliydim ama bilerek yaptım. bilerek yaptığımı da bilin istedim.
keşke bilseniz keşke herkes herkesle benim şu an kendi kelimelerimle ilgili olduğum kadar ilgili olabilse. ben bir yer düşündüm orası: "durup dururken bir yer"di ondan öyle dedim, işte biliyorsunuz. bir de "öylesine bir yer" var. yalnız gidince bazı yerler bu isimleri alıyor. biliyorsunuz.
