insanoğlunun hiç tatmak istemediği ama hayatın çocuğuna öksürük şurubu içiren bir anne gibi zorla ağzımıza tıktığı mutsuzluk dediğimiz duygunun yararları. kardeşim mutsuzluğun ne yararı olur deme, var ki aklımızda bir şeyler klavye yıpratıyoruz burada.
efendim mutsuzluk insanoğlu için bir kalkan vazifesi görür. mutsuz ama gerçekten mutsuz olan insanın dış dünya ile ilişkisi kesilmiştir. orada olan hiç bir şey artık onu etkilemez. tabi burada manevi şeylerden bahsediyoruz. sen durup dururken bir duvara kafa atarsan etkilenirsin, balkabağı gibi yarılır o kafa, canın da çok yanar söyleyeyim. ya da bu havada don gömlek dışarı çıkarsan kıçın donar allah korusun.
burada bahsettiğim manevi şeyler, duygular sevinçler. mesela mutsuz insan artık ne takımının galibiyetinden ne de mağlubiyetinden etkilenir, ekonomik kriz gerçek anlamda onu teğet geçer, içinde ki rekabet duygusu, tüketim ihtiyacı ortadan kalktığından vahşi kapitalizm kılına bile zarar veremez, melih gökçek bir daha seçilse zerre sikinde olmaz, tırnağı kırılsa ruhu duymaz, berberi maymuna çevirse aynaya dönüp bakmaz, hele ki bir sözlük yazarı ise seoviye bile gülümseyebilir.
işte bu ve benzeri durumlar sayesinde görüyoruz ki mutsuzluk aslında o kadar kötü bir şey değil. tabi siz bana bakmayın, hazır yeni bir yıla girerken noel baba'dan bol bol mutluluklar dileyin.
