Bir site vardı kişisel bilgilerinden bazılarını girdiğinde sana ölüm tarihini veriyordu. Ergenliğimin kaplara geçtiği dönemdi, sitenin ekranında 63’lü yaşlarımda öleceğimi gördüğümde ağladığımı hatırlıyorum. Hormonlar tavan, aileyle her kavgada 63 yıl bunlara nasıl katlanacağımı düşünüyordum. Planlar dahilinde intihar edersem erkenden göç edebilirdim, kurtulurum diyerek kendimi teselli ediyordum. Hayır arkadaşlar, salak değildim aşıktım sadece. *
O yaşlarda bunu bilmenin ya da bildiğini sanmanın çok bir etkisi olmasada büyüdükçe yalnız kalmaktan dahi köpek gibi korkmaya başladım. Soğuk ve sessiz bir yerde öldüğümün farkında olmasam dahi yalnız olmak, fazla korkunç değil mi?
