goffman'ın özetle iddiası şu (aslında iddiadan öte bir gerçeği keşfetmiş diyebiliriz bana kalırsa);
insanlar içlerinden geldiği gibi davranmıyorlar, kendilerinden beklendiği gibi de davranmıyorlar, insanlar kendilerinden beklenildiğini düşündükleri şekilde davranıyorlar.
bu yüzden; aynı kişi bir ortamın en aktif ve girişimci katılımcısı iken bir başka ortamda pasif bir izleyici olarak davranabiliyor,
her ortam bir şekilde kendi zorbasını, ceberrutunu yaratıyor, 10 tane uysal ruhlu insanı bir araya getirdiğinizde diğerlerinden bir tık daha az uysal olan birden zorbalaşmaya başlayıp ortamın amına koyuyor, çünkü doğa/madde boşluk kaldırmıyor,
bu yüzden aynı kişiye örneğin iki farklı banka pozisyonu için karakter testi yaptığınızda tamamen farklı sonuçlarla karşılaşıyorsunuz. örneğin ahmet'e banka müfettişliği için yaptığınız karakter testi ile satış temsilcisi için yaptığınız karakter testi arasında devasa farklar var, çünkü ahmet kendisinden beklenildiğini düşündüğü cevapları veriyor.
ilişkiler de bu şekilde seyrediyor; imkan verirseniz başka birisinin kuzusu olan bir insan sizin kurdunuz olabiliyor.
alayınız yalan dolansınız diyor adam özetle. e haklı da.
