hani hiç görmediğiniz biri vardır...ve her gün gördükleriniz. her gün oturup konuştuğunuz gereksiz yere defalarca gereksiz sohbetlerle zaman geçirdiğiniz.
hani hiç görmediğiniz biri gelir bir gün. her gün görüp boş gözlerle selam verdiğiniz insanlara inat ilk bakışında size ışıldar. gözlerinin içi güler.sevgiyi göstermenin ayıp olduğuna inanan onca zavallıya inat koşup sarılmak istersiniz.
oysa günlük hayatın kurallarıyla öylece bakarsınız.
yeni bir kardeş. yeni bir candır aslında. elini sıkıp usulca yanaklarından öpersiniz.
düşünürsünüz ki o biri yalnızlığın ortasından kalkıp gelmiştir. bütün yalnız geçen gecelerine bir sihirli değnekle dokunmak istersiniz. ağladığını bildiğiniz akşamları cebinizden çıkardığınız silgiyle silmek istersiniz.
yaşadığı denizin ortasındaki ada gibi yalnız bir ada adamdır o. adadır. kimse yaklaşamaz aslında. sadece o ve o vardır. onca mutsuzluğun ortasında nasıl da ışıldar gözleri sizi görünce.
dersiniz ki konuşmadan dakikalarca susan -ve size bir ömür gibi gelen bu susuş aslında haykırıştır bir damla ilgiye anlayışa- karşınızdaki değildir.
vazgeçmeden umut bağladığı tek bir harfi tek virgülü için dakikalarcabilgisayar başında gözlerinin morarmış altlarını ıslatan o değildir.
anlattıkça içindeki bitip tükenmez sevgiyi, anlaşılmamanın acısını yüreğine kazımış olan o değildir.
adanın içinde yalnız bir başka adacıktır o.
yüreği sağdadır. acımaktadır.
ama sizi görür ve gülümser o daha önce hiç tanımadığınız biri.
çünkü anlaşılamayanlar birbirini anlar..
