Bir halk türküsüdür.Bu türkü askere giden ama dönmeyen oğluna ağıt yakan annenin türküsü diye düşünülür hep.Oysa değildir.Köyün birinde daha körpecik bir kız koskoca bir adama verilir.adamın tabi ki daha önceden karıları ve çocukları vardır.Bu zavallı kız henüz daha doğurma yaşı olmadığından evin en küçük çocuğu olan bir oğlana bakar,büyütür onu.
Fakat sonradan yani yıllar sonra ikisi de büyümüşken gönülleri düşer birbirlerine...aradaki yaş farkına rağmen...sonrası malum , çocuk askere gider ve dönmez,bu ağıt yakılmış olur,türkünün devamı ise şöyledir:
bir güzel simaydı aklımı alan
aşkın ateşini yar yar gönlüme salan
kınamasın bizi ehl-i din olan
gitti de gelmedi yavrum buna ne çare...
Ehl-i din'in kınamasından korkulmasının sebebi yukardaki hikayedir.
