- merhaba!
+ selam...
- rengin solmuş senin! yemek ye, ne bileyim vitamin falan al!
+ haklısın aslında...
"seninde götün kocaman olmuş" aslında vermek istediğim cevab "haklısın aslında" yerine. farkında olmadan yılların getirdiği bir alışkanlık, bir refleks belkide sevgiliyi onaylamak. pardon! eski sevgilimdin öyle değil mi?
merhaba deyişindeki rahatlık rahatsız edici. sanki amaç selam verip hal hatır sormak değil, "ahah senden ayrılınca götüme benzedin adeta" imaları, sözler, mimikler keza...yeri geldiğinde gelmeyeceğimin, daha doğru bir anlatım ile gelemeyeceğimin bilincinde olduğun halde, seni tanıştırmış olduğum "süper kafa" arkadaşlarımla bir iki tek bir şeyler atmak için beni sikindirik bir bara çağırıyor olman da en az merhaba deyişin kadar rahatsız edici.
normal şartlar altında, hemen iki masa yakınımda içtiğin oda sıcaklığındaki erikli marka su olabildiğince saf görünmeli bana.lakin, eş dost ortamında cereyan eden sigara dumanından mütevellit belki de, o kadar bulanık o kadar rahatsız edici ki, bir hışımla fırlayıp yerimden kantinin orta yerinde sana "kardeşim" şeklinde hitap etmek istiyorum! "git arka bahçede iç suyunu kardeşim" diye haykırmak istiyorum bilinçsizce...
"arkadaş kalalım" tabiri bana ne kadar uzaktan el sallıyormuş anlayıverdim şimdi.
- merhaba!
+ selam...
- rengin solm.....
+ seninde bana selam vermeden önce öpüşmüş olduğun şimdiki sevgilin; götümün kaş ve göz çizilmiş halinden hallice...
bir zamanlar, çok değil kısa zaman öncesinde üst dudağının sol kenarını özenle öpüp, ömrümün ilkbaharının ikinci yarısı bellediğim sen! yeni sevgilinin biçimsiz ve çatlayan yerlerini dişleyerek kopardığı iğrenç dudaklarının altında ezilirken o narin dudakların, sana ne kadar arkadaş kalabilirim? ne kadar yakından bakabilirim en az bir haneke filmi kadar göz alıcı olan gözlerinin kuytu yeşiline? arkadaş kalmayalım ki, bir merhabayı çok görmeyeyim sikik hayatımda....
