16 Haziran (1938) günü reisicumhur için çok kıvanç veren olay manevi kızlarından Sabiha Gökçen'in uçağıyla Balkan ülkeleri turuna başlamasıdır; her baba gibi heyecanlı ve kızıyla gurur doludur, duygularını şöyle anlatmıştır:
Bir kaç saat sonra senin büyük bir Balkan turuna çıktığını ve Türk kadınlığını göklerde temsil ettiğini bütün dünya radyoları yayınlayacaklar, herkese duyurucaklar... Gittiğin yerlerde gazeteciler etrafını alacak, sorular soracak, fotoğraflarını çekerek dört bir ülkeye gönderecekler... Onlarla konuşurken soğukkanlı olmalısın kızım. Sordukları her soruya açık açık cevap ver... Her ne zaman olursa olsun, kamuoyu aydınlatma ve oluşturma yolunda çalışan gazetecilerle böyle açık ve samimi konuşmakta yarar vardır. Röportaj yapmak isterlerse memnuniyetle kabul et... Barışçı bir ülkenin kızı olduğunu, her Türk gibi bunu gönülden istediğini söylemeyi unutma. Türkiye Cumhuriyeti olarak şu kısa dönem içinde nasıl kalkındığımızı, nasıl birbirine kenetli bir bütün, bir tek yumruk olduğumuzu söyle... Fırsat düşerse isim vermeden, bize dün düşman olanlarla bugün dost olmayı şerefli bir barış adımı saydığımızı da sözlerine ilave et... Fazla siyasete girme. Ama Türk kadınını, yeni Türk toplumunu ve toplumda kadınımızın yüceldiği yeri, noktayı anlat bir bir... Daha da ilerleyeceğimizi, daha da medeni bir ülke olacağımızı ifade et...
Burada derin birkaç nefes almış ve devam etmiştir:
Seni geçirmeye gelmek isterdim Gökçen... Ama ne yazık ki bacaklarımda, dizlerimde derman bulamadım... Bu hastalık iyiden iyiye yatağa yapıştırdı. Uykuyu, uykuda geçen zamanı sevmediğimi bilirsin... Oysa durmadan uyumak istiyorum... Veya doktorların verdiği ilaçlar beni uyutuyor... En büyük, en sonsuz, en dönülmez uykunun yavaş yavaş kapısını çalmakta olduğunu hissediyorum dersem yalan söylememiş olurum... Ama bu sözlerime sakın üzülme... Savarona'yı ne kadar çok severim... Denizi, dalgaları... Yosun kokusunu... Uzaktan uzağa balıkçıların türkülerini... Şimdi bu kokular, bu dalga sesleri, bu sonsuz mavilik, o acı türküler bana yabancılaşmaya başladı...
Kızına gördüğü rüyayı da anlatmıştır:
Geçen gece iyiden iyiye dalmışım. Bir rüya gördüm... Rahmetli annemi, o her zamanki giysileri içinde ve mutlu... Ama ne kadar mutlu anlatamam sana kızım... Kollarını açmış beni çağırıyordu. Ben de kendisini hemen iki adım ötedeymiş gibi görüyordum. Başladım ona doğru ilerlemeye. Fakat iki adım sandığım yol bir türlü bitmiyordu. Bu sefer koşmaya koyuldum. Uzun uzun koştum da koştum. Kan ter içinde bitap kalmıştım ki, anacığımın arasında buldum kendimi. Dudaklarını alnıma değdirerek: "Hoş geldin Mustafam" dedi. Uyandım... Ama ne güzel ne güzel bir kavuşma idi bu...
Kaynak : Sabiha Gökçen, Atatürk'le Bir Ömür,
sayfa : 272-274.
