Herkes icin farklı olandir. Yanlis anlaşılmasın ne bir bava atma derdim var ne de bir başkasını eleştirme ya da küçümseme.
Yillarimi yurtdisinda gecirdim, geçiriyorum, çocukluktan beri tek hayalimdi. Yabancilarla konusmak, onlarin parçası olmak, başarılı olmak, acik fikirli insanlarla beraber olmak ve herseyde evvel bunu basarabilmek hayatimi temellendirdigim ilkeydi kendime.
Uzun bir üniversite serüveni ardindan, evet yurtdisina gitmis, hersey mükemmel geciyordu, master bitmis, is bulmus mukemmel insanlarla tanismistim.
Genede icim icimi yemege baslamis, bireyler beni mutsuz ediyordu, oysa kağıt ustunde herseyi yapmıştim istedigim neydi ki bu? Bu zamandi arkadaşlar, hayatta herseyin herkesin degistigi gibi bizde hayatin bize attiklarini kucaklıyoru ve degisiyoruz, zor gunler geçiriyoruz, kolay günler geçiyoruz ve anliyoruz ki bes sene onceki uc sene önceki biz biz degiliz.
E peki neden hayati kaciriyormus hissi yaşıyoruz? Bana sorarsaniz biz mutluluğun peşinde olduğumuz sureci özlüyoruz mutluluktan ziyade, cunku o cekilen cile ve hedefe ulasma uzuntusu vs bizi daha guclu bir birey yapıyor.
Simdi butun hedeflerimi gerçeklestirmistim, hala neden boyle hissediyordum? Sebebi ise bu sefer ailemin yaninda olmamasi, ulkemde uzakta herseyi tek basima yaşamıs olmamdi, halbuki kagit ustunde hersey mukemmel ve yerimde olmak isticek milyonlar var.. Ancak dedigim gibi herkesin bi hikayesi var bu hayatta ve onu yavasca tamamliyoriz. Gene mutlu oldugim seyi yapicam, yillar once beni nasil ulke disina cikmak mutlu ettiydi halbuki, hayatim kaciyor hissi gitmisti. Uzun lafin kisasi, kendinizi nerde mutlu görüyorsaniz onun pesinden gitmeye calisin, baktiniz olmuyor yada degisiyor? geri dönmek ve yeniden hayatinizi baska sekilde yakalamak hep elinizde.
