acılarım var diyebilen insana büyük bir ibret örneği. hayatının baharında elinden alınmış duyguları kullanılması. bu insanlara eminim ki hiç bir şey yapılmadı sadece hayattan bir insan soğutuldu. kendi sorunlarıma baktığımda aslında ne ki bunlar diyebildiğim olmuştur. canı yandı, gururu kırıldı, aşağılandı, o kadar büyük bir acı ki içinde taşıdığı o kadar büyük bir zehir ki nereye kussa kimlere ne dese haklıdır. ne olursa olsun haketmemişti o da hala çocuktu.
neden insanlara zorla sahip olma fikri bu kadar cazip? neden bu kadar büyük şoklar geçirtiyorsunuz ki? erkekler neden böyle?
belki hepsi değil ama idlerini bastıramayan bu ilkel varlıklar keşke hiç olmasaydınız ve keşke erkekliğin adını batırmasaydınız. dini geçtim artık ondan kuşkularım kalmadı bile ama nerede insanlık? keşke o kızdan aldıklarınızın hiçbir kıyası yoktur... canları bile alınsa bu insanların yine de hesap tamamlanmaz... yazık ki böyle insanlar yaşama hakkına sahipler.
