herhalde 18 falandım. ekşi'de bir hesabım vardı. ama girmeye girmeye şifresini unutmuştum. mail adresim de ergenlikten kalma creyzi_boy_34@hotmail.com gibi saçma sapan bir şey olduğundan onun şifresini de unutmuştum. yeni üyelik açayım dediğimde o mail adresiyle halihazırda hesabım olduğundan izin vermiyordu. daha da tuhafı kullanıcı adımı da unutmuştum amk. böyle esrarengiz bir durum vardı. hiçbir şey olmasa bile bir şey olmuştu. sonra "eh s.kerler" dedim. tam o aralar uludağ diye bir şey keşfettim. burası zaten 2 günde falan yazar yapıyordu. ama sözlüğü o sıralar çok seyrek kullandım. ara ara gelir bir şeyler yazardım. bazen 6 aylık ya da 1 senelik aralar verirdim. unuturdum, tesadüfen hatırlayınca geri gelirdim.
2015 senesiydi. istanbul'a iltica ettiğimde yeni hayatım birçok sorun ile birlikte geldi. ankara'daki çevrem artık yoktu, kendimi çok yalnız hissediyordum. ankara'daki kadar boş zamanım yoktu. zira derslerim yoğundu ve artık günün önemli bir kısmı trafikte geçiyordu. ve üstelik artık lisans öğrencisi değildim, yani para da kazanmam gerekiyordu. ankara'da benim aşina olduğum nispeten daha eşitlikçi, sosyalist ve bir memur kültürü vardı. bunun yerine istanbul'da eşitsizliğin alabildiğine yüksek, rekabetin çok yüksek, çıkarcılığın arşta olduğunu gördüm. istanbul'a büyük umutlarla dönsem de çok mutlu olamadım. alışamadım. mütevazı yaşayan biriyseniz kolay olmuyor. ben okula giderken neredeyse her gün ferrari, range rover gibi ultra lüks arabalar görüyorum. la haine filmindeki banliyö çocukları gibi hissediyorsun. neyse, işte tam bu noktada sözlükle daha fazla vakit geçirir oldum. bir kaçış, rahatlama, yalnızlığı giderme, kafa dağıtma yeri gibi geldi burası. hala istanbul'dayım, sorunlar artarak devam ediyor, sözlükte de epey vakit geçiriyorum. işte bu sözlüğün benim için anlamı bu. hayatımın kötü bir döneminde bana eşlik eden biraz avunduğum bir mecra. bir gün burayı temelli terk edersem sanırım bir şeyler yolunda gittiği için olacak.
