Bence direkt olarak ateist olunmaz. Deizme geçilir. Bunca yıllık Müslümanlık tecrübesinden sonra, hemencecik ateizme geçilebileceğini sanmıyorum. Sonuçta, din çocukluktan aşılanır insanlara. Bir insanın çocukluk evresi çok önemlidir. Çoğu şeyi çocukluk evresinde edinir ve bu edindiklerini ileriki yıllarda bırakması pek kolay değildir. Kuran'ın araştırılması, bana göre çok önemli değildir. Ben hiç araştırmadan dinden çıkmıştım. Çünkü çocukluğumda, dini tam olarak benimseyememiştim. Sanırım benliğime ters gelen bir şeyler oldu. Okuduğum bir çizgi romanda binlerce gözü olan bir yaratık vardı. Karşısındaki kişi ona sen tanrı mısın diye sormuştu. Yaratık da, ben düşünceyim demişti. insanlar, nedenleri arzularlar ve benden tanrıyı yarattılar demişti. Hiç de unutmam bunu. Bir ateistin de Kuran'ı çok araştırması normaldir. Ateist, sürekli şüphe eder çünkü. Bu konularda tartışmak ister. Her şeyi en ince ayrıntısına kadar öğrenmek ister. Sürekli şüphe halinde olan bir insan, sebeplere ve sonuçlara önem verir. Buna göre değerlendirme yapar. Teist insan ise, bilmeyi elbette arzular. Fakat bildiklerini kendine yeterli görür. Dinler dogma olgular olduğu için, aşırı derecede sorgulayamaz. Eğer çok sorgularsa inancında bir zedelenme mutlaka olur. Şüphe, sabit bir olgu değildir. Şüphe, hep daha fazla şüphe getirir. Ha ben, ateizmin afillisi olan, apateizme mensubum. Orası ayrı.
