salonun ortasında sehpanın üzerinde sigara paketleri , içki şişeleri.
30 yaşında bir adam. hüngür hüngür ağlıyor.
apartman 30 daire. hiç kimsenin haberi yok. duvarlar zaten konuşmuyor. anne babayla konuşunca endişe etmesinler diye 'tabii iyiyim hiç bir sorunum yok' diyorsun hıçkırığını bastırıp. birisi yanında olsa sarılıp ağlasan istiyorsun ama yastıklar var. camı açıp bağırmak istiyorsun niye diye olmuyor. ne kendini teselli edebiliyorsun ne üstesinden gelebiliyorsun. sigaradan bir fırt daha , rakıdan bir yudum daha. tercihlerini sorgulayıp işlerin bu raddeye nasıl geldiğini düşünüyorsun. tıpkı öksüz bir çocukmuş gibi ya da pazarda annesini kaybetmiş gibi. sanki herkes tanıdık ama herkes yabancı. sonra sabah kalkıp janti janti giyinip , aynada işaret parmaklarınla dudaklarını iki yandan çekip bir gülümseme oturtuyorsun yüzüne.
