"Siz kediyi seçemezsiniz, kedi sizi seçer" derler. Bu söz "sokak kedisi" kavramının bulunmadığı, nadir istisnalar dışında bütün kedilerin "resmen sahipli" olduğu ingiltere'de de geçerli. ısrarlı bir kedi, kapınıza dayanıyorsa ne yapmalısınız? Anisa Subedar bu sorunun yanıtını arıyor.
Her şey 18 ay önce sıcak bir yaz akşamı, mutfak kapısında talepkar miyavlamalar eşliğinde kocaman açılmış bir çift gözün belirmesiyle başladı.
Yaklaştığımda geri çekilmedi. Hatta kendisine "aman da kaşık suratlı minnoş" falan gibi cırıl cırıl, gülünç bir bebe monoloğu çektiğimde bayağı memnun olmuş göründü.
Gri yumuşacık kulaklarının arkasını kaşıdığımda da kaçmak bir yana, sırtüstü yuvarlanıp bana beyaz yumuşak göbeğini açıp, keyifle guruldamaya başladı.
Sevgime böyle tatlı bir karşılık verilmesi üzerine bir ton balığı konservesi açıp ikram ettim. Yalamadan yutup gitti.
Kedinin fotoğraflarını sosyal medyadan paylaşmaya da başlamıştım. iş arkadaşlarım "kedin nasıl?" diye soruyorlardı. Fakat ne zaman kedinin yeni bir resmini koysam bir arkadaşım ısrarla "O SENiN KEDiN DEĞiL" diye uyarıyordu.
internette hızlıca bir arama yaptığımda karşıma çıkan #benimkedimdeğil (#notmycat) etiketiyle, ilk kez benim durumumda bir çok insan bulunduğunu farkettim. Bir kedinin bütün nimetlerinden faydalanan ama onun sorumluluğunu taşımayanlar. Sosyal medya birbirine ait olmayan insanlar ve kedilerin mutlu ve parlak kaçamak fotoğraflarıyla doluydu.
