ne özelliği olduğunu anlayamadığımız bir adet ince yapılı, hafiften at suratlı, gözlüklü yazar arkadaş.
yirmi hatunla sevgili oldum mübalağasını anlayamayacak kadar çok insan olması elbette üzücü.
evet,
bir hanım yazardan canını kurtarırcasına kaçma girişiminde öncekilerden çok daha fazla zorlandığı zamanlardı,
dünya belki o günlerde üzerine üzerine geliyor ve göğsü sıkışıyor, nefes almakta zorlanıyordu...
ve bu halden kurtulabilmenin tek yolunun çok acımasız bir adam olmaktan geçtiğini anlamıştı artık...
ve gereğini yaparken serin kanlı tavrını korumak arzusundaydı. tek bir yol vardı ve o da o yola girmişti artık.
her şeyi bitirdikten sonra bir süre sözlükten kaçmak ona belli ki iyi gelecekti.
bilemiyoruz ama böyle davranmak zorunda kalışı onu da üzmüştür. çaresiz birinin kurtulmak için yapmak zorunda kaldığı bir şeydi bu.
her neyse,
bize o ünlü mektubu bıraktığı gün herkes eğlendi, birileri üzüldü, oldu bitti...
fakat kimse o mektup üzerinde yeterince düşünmedi. o mektup ciddiye alınacak bir mektup gibi görünmese de ben ve benim gibi insanlar onun satırlarında çektiği çileleri de en ince ayrıntısına kadar görmüş olduk.
zor günlerdi. ama geçti...
hanım kızımıza gelirsek... bu kadar yıpratmamalıydı kendini.
bey oğlumuza geri dönersek, bir daha çoluk çocuklarla takılmasını önermeyiz!
