kelimelerin yetersiz kaldığı, insanı insanlıktan soğutan, doğduğuna yaşadığına pişman eden saldırıdır. çok uzak değil, bir kaç yüz kilometre güneyde de doğabilirdik. aylık geliri 60 dolar altındaki kardeşlerimizle, her gün geçin mücadelisi içinde, "sofraya bugün ne koyacağım" diye düşünürken; sıkışmış, daralmış ruhlarımızla belki hayaller kurmamıza izin verirlerdi. bir cumartesi sabahı; tepemizden geçen uçaklar ve helikopterler ölüm kusarken tarlalara, gemilerden atılan otuz füze, orada olmayan teröristleri, orada olmayan silahları ve hep orada olmuş sivilleri vururken, küçük bahçeli evimizden bu sefer hangi kardeşim, hangi akrabam, hangi arkadaşım öldü diye dumanları izlerdik.
