tipik aile esnafı davranışları. normal bir çalışan olsa yokluğun ne demek olduğunu bilse, üzerindeki sorumluluğu hissetse zaten davranmaz. tipik bir aile esnafı dışardan hiç adam almazlar ya da akrabaları falan alırlar 3-4 kişi sabahtan akşama laklak yapıp 1-2 yağlı müşteriye 300-400 giydirsem yeter gözüyle bakarlar. güya aile esnafı bilmem since 1890 falan diye yazıda astın mı maliyeti 20 liralık lokumu, sucuğu 150 liradan satar.
bunları ta götünden sikeceksin amına kodumun davarlarını. hele birde geri kalmış şehirlerin esnafları yok mu aq yobazları. insanı sinir eden cinsten.
o yüzden hep diyorum esnaflık falan hikaye. seri üretim, seri tüketim tek çıkış bu. kepenk açıp sabahtan akşama çay içip 3-5 halı, kilim lokum satmakla olmaz bu işler. türkiye istanbuldan ibaret değil. belki istanbulda iyi satarsın o da tanınmış kalabalık semtlerde ise dükkanın.
her zaman profesyonelliği savunurum mk. işi kuran kişi risk alsın, gitsin pazarı araştırsın, kendine yatırımcılar falan bulsun. patron sürekli işin içinde olduğu zaman zaten profesyonellik falan hak getire direk gözümde az eleman, akraba çalışan, ve pintilik canlanıyor. profesyonel olacaksın abi işten anlıyosan yapacaksın anlamıyosan parayı verip çekileceksin işten anlayan elemanlar ilgilenecek müşteriyle. misafire efendim demekten imtina eden, laubali laubali konuşan esnaf varsa siktirsin gitsin bir zahmet.
