Eskiden o kadar enerjim vardı ki biri bana laf söylediğinde kendimi savunmaya geçerdim. 'Hayır ben öyle bir insan değilim.' bla bla bla. Şimdi biri bana "orospu" dese ve insanlar gözümün içine bakarak benden savunma yapmamı beklese 'amaaan ne derse desin, inanan da inansın' der geçerim. O kadar umrumda değiller. Kendi yağımda kavrulup gitmeye çalışıyorum, hayatla verdiğim yadsınamaz bir mücadelem var ve zaten bir şekilde hayat yormuş beni, üstüne bir de insanların kendi kafalarında kurdukları senaryolarda rol alacak takatim yok. insanlara kendini beğendirme ve takdir görme yaş aralığını da çoktan geçmişim. Şu saatten sonra ister iyi desinler ister kötü desinler ne bok yerse yesinler ama gürültü etmesinler.
