itiraf edelim, tırım tırım tırsıtan hadisedir. her an bir ağacın arkasından biri çıkacakmış, ya da mezarın birinden bir el fırlayacakmış gibi gelir bana. hatta sanki arkamdan biri takip ediyormuş hissine kapılırım.
unuttuğu duaları bile hatırlar insan. birisi "öh" dese, iki seksen uzanırsın yere, o derece.
ya da ben çok korkağım bu konuda sanırım.
