“herkesin tanrısı kendine" düşüncesini benimsemiş olabilir. çünkü herkesin tanrısı aynı ve bir ise o halde kutsal kitapları gönderen ve "doğru yolda olmak istiyorsanız buna inanın" diyen tanrı ile o insanın inandığı tanrı aynı değildir ve bir bakıma zıtlikları olduğunu farketmiştir. hayal ettiği ve herşeyin üstündeki otorite olarak düşlediği imgeye tanrı adını veriyor pek çok kimse. ve esasında bunda da hiçbir sakınca ya da yanlış birşey yoktur. çünkü kendini herhangi bir inanç sistematikliğine bağlayıp yükümlülük altına girmek zorunda hissetmeyip vicdani yargılarından dolayı hem kendisini rahatlatmak hem de bu inancından birşey kaybetmeyeceğinden dolayı bunun sağladığı pozitif düşünce ve yarardan mutlu olup ruhundaki inanç boşluğunu bu şekilde doldurmak da anlamlı bir paradigma olabilir.
