2000 yılında 10 yaşındaydım. O zamanlardan bahsedeceğim.
Net daha güzeldi. Eski türk kültürünün ve türk insanının son güzel zamanlarına denk geldiğimi düşünüyorum. muhafazakarlık bu kadar moda değildi o zamanlar. tamamen yenilikçi ama kültürüne sahip çıkan insanlar vardı. Benim türk kültürüne olan hayranlığım o zamanlar başladı.
Babamla yeni yerlere gidip yemek yemeyi çok severdik. Her gittiğimiz yerde babamdan daha iyi ağırlanırdım. Daha 6-7 yaşındayken kız çocuğu olarak hem babamın arkadaş çevresinde hem de gittiğimiz yerlerde ne kadar değerli olduğumu bilirdim. Yemeğin en güzel yerleri ikram edilir, abi gelir yemeği anlatırdı sana. Gözünün içine bakardı. Çocuğa verilen değer inanılmazdı.
Yine esnaf olan babamın yanına gittiğim an esnaf abiler tek tek hediyeler getirirdi. Meyveler, yastık, oyuncak. Kucaktan kucağa gezerdim. Şimdi ne esnaf hediye verecek durumda ne de insanlar çocuklarını kimsenin kucağına emanet edemez, korkar.
Bunun yanında çocukken tek başına alışveriş yapardık okul için, kazıklanmayı bırak, esnaflar indirim yapardı. Yine çocuk çalışanlara insanlar yardımcı olmaya çalışıyordu. Boyacı ya da şerbetci çocuklar para kazansın çabası vardı çoğunlukta.
Sonra bir göç aldı buralar. Boş olan her yere ev yapıldı bir gece içinde. Sokakta yürürken küçücük çocukların vücutlarına rahatca dokunan insanlar gezmeye başladı her yerde. Çarşaflı kadınlar, kocaman sakallı adamlar, kızları değersiz gören bir sürü insan. Eskiden tek tük olurdu ve çevreleri tarafından hoş karşılanmazlardı yobazlıkları. Çoğaldılar ve üstün duruma geçtiler. Güzelim türk kültürü böyle böyle ölmeye başladı. Tacizler çoğaldı, çocuk gelinler bile nerdeyse normal karşılanmaya başlandı.
Hâlâ sorguluyorum. Bu insanlar bir anda nasıl çoğaldı ve her gittikleri yerin kültürünü yıkabildiler? Anlamak zor.
