Toplumun gözünde seks izninden başka bir şey değil. Sorry but yetişkin bir kadın olarak da kiminle ne zaman nerede nasıl sevişeceğimi kimseye sorma lüzumu (lüzmu yazdım düzeltti, böyle mi yazılıyormuş vay be) görmediğimden asla evlenmeyeceğim.
Zaten bir kişiyle hayat geçirme fikri çok cazip değil. Mesela bir işe başlarken ömür boyu orada çalışma amacı ile mi başlıyoruz? Her an burnumuzun dibinde olacak bir insanın ölene kadar yanımızda olmasını isteyeceğimizi nereden bileceğiz? Sonra boşanmasıydı falan evrak işi hep.
Ayrıca sözü, nişanı, kınası, düğünü derken soğurum ben cidden. O kadar parayı tanınadığım akrabalar halay çeksin diye harcayamam. Ama çok güzel gezeriz. Bir tanıdığım sadece nişanına 80 bin tl harcadı, çüş aq. Neyse yine iğrenmeye başladım.
Sadece doğması muhtemel bazı hukuki sorunlar sebebi ile evlenilebilir. Ama yine öyle uzatmaya gerek yok, sonuçta iki şahit bir memur gerekenler. Sonrası iyilik güzellik. Belki?
Ayrıca bence lüzmu, lüzumu çok garip geldi ne bileyim.
