Gece dağılan kalbimizi toplayıp kırmızı rujumuzu sürüp soğuk ve sert bir görüntünün arkasına saklanarak, endişe ve tedirginliklerimizi gözbebeklerimizde yutarak, korktuğumuz hiçbir şeyi belli etmeyerek; her gün başka şeyleri dert etmemeye, başka korkuları gizlemeye, başka olaylar karşısında soğukkanlı kalmaya çalışırken farklı bir insan olarak uyanmıyor muyuz?
