türkiye'de konuşulması bile ayıp kabul edilen konudur. doğal yaşamın gerekliliğidir oysa. tüm canlıların yaşadığı bir olayı kimse yok sayamaz. lakin aile içinde rahat konuşulmadığı için birçok genç yanlış bilgilenir. gerçi büyüklerimizinde ne kadar bilgili olduğu tartışılır. tabi bunun yanına bir de zevk ve renk tartışması girince herkesin çok farklı kulvarda ilerlediği çoktan seçmeli test tadında bir iletişim tarzı ortaya çıkıyor.
sözlükte ise bu durum biraz daha fazla abartılıyor. hiç konuşulmaması, yazılmaması elbette absürt olur. ortada kabak gibi duran bir şeyi "hayır, yok orda" diyerek inkar etmek büyük aptallıktır ama konuşurken seviyenin sınırlarını en alt düzeye çekmenin mantığı nedir? mantık yok. türk insanları arasında en çok gülünen fıkralar genelde bel altıdır. evet, biz toplumca bu işe gülüyoruz. espirilerimizi çoğunlukla seks üzerine yapıyoruz. "şey" derken bile bunu hemen cinselliğe, üreme organlarına bağlamayı başarıyoruz. lakin yapılan her espiri güldürüyor diye zeki olduğu düşünülemez. belki biraz daha dikkat etsek kimse bu kadar bağırmaz "am, göt, meme, pipi..." diye.
